Najaars expositie 2012

'Ik ben dat' deze Woord in Beeld werken gesneden uit rijstpapier zijn vanaf september in het kantoor van MIC te Baarn te zien. Op 6 en 7 oktober, gedurende het Vreemde gasten weekend,is werk te gast op het adres: Muurhuizen 35a, Amersfoort .

Maanlicht wandeling

UW opende met de dansvoorstelling "milk". Erg mooi.Daarna een middernachtelijke wandeling over de Grebbelinie.(uur heen, uur terug) Onderaan het viaduct een paar mensen opgepikt die daar in het donker en zonder aanwijzingen door de pannenkoekenboot gedropt waren. Na een half uur kwamen we bij de kast van Marijke. Daarna via de kruipdoor sluipdoor route met tentoongestelde gevonden voorwerpen en geluiden (spannend..!)van het KGcollectief. Monica's toren oogste bewondering, evenals Theo's zwevende figuur. Mijn woordbeeld lag stil in het maanlicht.Het water weerspiegelde de tekst. Na Sally's picknickplek omgekeerd voor de terugweg. Half 2 thuis. De volgende dag met stralend weer het werk op de begraafplaats bezocht (fietsend)en lopend vanaf de fietsbrug de Grebbelinie (dus in omgekeerde volgorde), langs de vuist en Jos schuilplek tot aan de kast van Marijke (& foto's gemaakt met de ketting om). Gepicknickd in het gras voor mijn waterbeeld.Prachtige wandeling!

Liefde is koningin.

Vanochtend ontvouwde zich het grootste knipsel van Ellen tot nu toe, vanaf de 2-e verdieping (Uraniumweg 17) naar beneden.Jawel: bijna 5 meter lang. Tijdens het werkproces was het steeds in delen zichtbaar geweest, opgevouwen en weer verder uitgesneden. Herinner je dit: Liefde is koningin.

Naast de entree staat Bernardus van C.in knalgeel. Met zijn trouwe hond, bijen , bloemen en bijenkorf.

...als een bloem

Deze ochtend ontvouwde zich stralend. Het woordbeeld voor UrbanWijland kon moeiteloos geplaatst worden op de oeverbeschoeing langs de Eem. Roeiers wierpen er een blik op en een klas kwam kijken, op weg naar Monica's toren.

Het werk ontvouwt zich..

Het werk ontvouwt zich.Het plaatmateriaal is gekocht, de lettersjablonen gesneden en op de plaat gezet, de letters zijn uitgezaagd, de binnenkant van de uitgezaagde letters zijn in de verf gezet.Hoewel, ik vraag me af: hebben uitgezaagde letters eigenlijk wel een binnenkant?

Het werk ontvouwt zich nu elke dag meer. Het materiaal krijgt vorm en kleur. Het weer werkt mee, zodat er buiten,in een prachtige stadstuin, geschilderd kan worden. Vliegjes lijken dol op deze kleur en strijken erop neer. Helaas ben ík daar niet zo dol op. Hobbeldebobbel op mijn strakke laklaag. Heb ik daar zo mijn best op gedaan? Maar misschien kunnen ze lezen en denken ze : er staat toch, een bloem?

Varend langs de Grebbelinie

Na een bui stapt groep 8 op de fiets richting de fietsboothalte. Aan boord stappen mannen met een camera (om een promotiefilmpje te maken), en vertellers. Een oude heer vertelt over de Grebbelinie, over vogels en de Eem.We varen langs de locatie waar over 2 weken mijn werk aan de waterlijn staat. (zo ziet 'de achterkant' van mijn plek eruit.) Dit was tevens de plek waar vroeger het turfschip aanlegde om zijn vracht brandstof voor het herenhuis van Coelhorst af te leveren. Ook boten met bakstenen legden hier aan. De stenen voor de Martinuskerk in Hoogland werden aangevoerd via het water om daar overgeladen te worden op paard en wagens. We fietsen terug via de fietsbrug, Coelhorst alwaar een 78 jarige Hooglander vertelt over de oorlog, onderduikers (een verdubbeling van de bevolking), de verplichte evacuatie (varkens en kippen moesten achtergelaten worden), het verbranden van boerderijen voor het schootsveld vrij maken, (waardoor velen hun thuis verloren), een getorpedeerd schip vol schoensmeer en zwemmen in de Eem. Indrukwekkend, als de geschiedenis, van vlakbij huis, verteld wordt vanuit eigen ervaring. Bijna aan het einde van de fietstocht rijden we langs het moeras met drakentanden en een gevelplaquette met een leeuw in de vlammen.

Scholieren op bezoek.

Buiten het gebouw staan een bulk fietsen als er scholieren bij ons op atelierbezoek komen. Ik neem mijn groepje mee trap op, gang door en laat ze mijn werk zien.Na een half uur over mijn werk gesproken te hebben ga ik met 7 scholieren aan de slag.We zitten rond een grote tafel met papier en potloden, een snijmat met daarbij een snijmesje (of schaartje). En aktie! Helaas gaat het niet zo snel, maar iedereen begint aan een werkstukje, de meesten ook met woorden. De meest enthousiaste leerling blijft achter om zijn ontwerp (liedtekt)af te maken omdat hij er echt iets mee wil.Kijk dat is op te vatten als een vorm van waardering. De rest laat mij achter met een tafel vol papiersnippers, mesjes, matten en papier.